همه چیز درباره حق پخش، خبری از بنزما نیست!
تاریخ انتشار: ۱۲ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۱۰۱۰۸
به گزارش "ورزش‌سه"، بعضی سخن از درآمد ٣١ هزارمیلیارد تومانی می‌کنند و بعضی این اعداد را کم هم می‌دانند. اما واقعیت چیز دیگریست.
*درآمدی بزرگتر از کل بودجه صداوسیما!؟
در بودجه سال ١۴٠٢ که به تصویب مجلس رسیده است کل بودجه صداوسیما عددی نزدیک به ٨ هزار میلیارد تومان بوده است. این عدد شامل بودجه اهدایی دولت و همین‌طور تبلیغات و دیگر درآمدهای صداوسیما است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
*استقلال و پرسپولیس ۶٠٠ میلیون یورو؛ رئال و بارسا ٣۵٠ میلیون یورو
با توجه به درآمد حق پخش در اسپانیا که عددی حدود یک و نیم میلیون یورو است و نحوه تقسیم آن، درآمد رئال و بارسا در فصلی که گذشت از این ناحیه روی هم حدود ٣۵٠ میلیون یورو است. در حالی که عده‌ای با نرخ یورو ۵٣ هزار تومان ۶٠٠ میلیون یورو فقط برای استقلال و پرسپولیس کنار گذاشته‌اند.
*حق پخش داخلی تنها ٢۴٣ میلیارد
در ردیف بودجه دولت برای حق پخش مسابقات ورزشی داخلی درآمد دیده شده، تنها ٢۴٣ میلیارد برای سال ١۴٠٢ است. اگر همه این عدد را به لیگ برتر اختصاص بدهیم و بین استقلال و پرسپولیس تقسیم کنیم به هر کدام ١٢٠ میلیارد تومان می‌رسد. این رقم شاید کمک کوچکی بکند اما هرگز توانمندی عجیب مالی برای آنها ایجاد نمی‌کند ضمن اینکه طبق مصوبه مجلس تنها سی درصد این عدد ممکن است برای کل فوتبال محقق شود.
*کدام را باور کنیم؟ 243 یا 31000
به گفته وزیر اقتصاد ایران کل سود تولید شده در شرکت‌های بورسی که چکیده شرکت‌های سودده و مادر ایران هستند ١٢ میلیارد دلار است. چقدر از این عدد می‌تواند صرف تبلیغات شود. عرف ایرانی آن یک درصد برای شرکت‌های بزرگی است که کالای مصرفی دارند. خیلی از این شرکت‌ها نیازی به تبلیغ ندارند و اگر مسئولیتی اجتماعی هم تعریف کنند ترجیح می‌دهند این پول را در تیم‌های خود هزینه کنند؛ مثل فولاد مبارکه.
شرکت‌های اپراتور تلفن همراه که بزرگترین تامین کننده مالی صداوسیما هستند هم که در این چند سال اسپانسر استقلال و پرسپولیس به حساب می‌آیند و اگر قرار بود پول اضافه‌تر بدهند نیاز به حق پخش تلویزیونی نبود. ضمن اینکه بر خلاف همه جای دنیا تبلیغات محیطی از پخش تلویزیونی جدا شده است و تبلیغات محیطی درآمدی جداگانه برای تیم‌ها دارد. به نظر می‌رسد عدد ٣١ هزار میلیاردی یک رویای بزرگ است که ممکن است هزینه‌ها را هم به مقدار زیادی افزایش دهد و منجر به ورشکستگی بزرگتری شود. نباید فراموش کنیم اقتصاد فوتبال متاثر از اقتصاد کل کشور است و نمی‌توان انتظار بیشتری از شرایط تحریمی و رکودی و تورمی طولانی مدت این سال‌ها داشت. در چنین وضعیتی شرکت‌ها برای کم نشدن سرمایه در گردش کمتر سراغ تبلیغات می‌روند. مگر اینکه دولت بخواهد به صورت غیر مستقیم کمکی به فوتبال مثل عربستان بکند که در شرایط کسری بودجه و تورمی فعلی کشور بعید است چنین اتفاقی بیفتد.
راه حل چیست؟
اگر قرار باشد فوتبال هزینه ضعف بازاریابی و کم شدن بینندگان صداوسیما در این سال‌ها را ندهد ابتدا باید از مطرح کردن ارقام فضایی جلوگیری کرد و در مذاکره با صداوسیما پخش مسابقات را به پلتفرم‌های خصوصی یا اختصاصی منتقل کرد. در این حالت شاید بتوان درآمدی جدی مجموعا تا حدود ۵٠٠ میلیارد برای استقلال و پرسپولیس تصور کرد. در چنین وضعیتی شاید نتوان بنزما را جذب کرد اما می‌توان با مدیریت درست سر و سامانی جدی به اوضاع داد.
منبع: ورزش 3
کلیدواژه: فدراسیون فوتبال سازمان لیگ برتر استقلال و پرسپولیس میلیارد تومان هزار میلیارد میلیون یورو شرکت ها ٣١ هزار حق پخش
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۱۰۱۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بودجه دولتی برای حوزه‌های علمیه | جمع مبلغ نهاد‌های فرهنگی و مذهبی ۶۷ هزار میلیارد تومان!
روزنامه جمهوری اسلامی به انتقاد از تخصیص بودجه دولتی برای حوزه های علمیه و حرم امام خمینی پرداخت.
این روزنامه نوشت: به مناسبت بررسی بخش هزینه‌های لایحه بودجه کل کشور سال ۱۴۰۳ فهرستی از بودجه‌های پیشنهادی دولت برای نهاد‌های فرهنگی و مذهبی در فضای مجازی و رسانه‌ها منتشر شد که با اعتراض‌هائی همراه است.
اعتراض‌ها عموماً بر این محور‌ها متمرکز هستند که در شرایط دشوار اقتصادی کشور چرا به این نهاد‌ها بودجه تعلق می‌گیرد و یا چرا چنین مبالغ زیادی برای آنها پیشنهاد شده است؟ محور دیگر اعتراض نیز اینست که این نهاد‌ها تأثیر ملموسی بر زندگی مردم ندارند و به همین دلیل تخصیص چنین بودجه‌هائی به آنها منطقی نیست.
طبق آنچه در فهرست منتشرشده آمده، جمع مبلغ پیشنهادی برای نهاد‌های فرهنگی و مذهبی ۶۷۰ هزار میلیارد ریال است که البته رقم قابل توجهی است.
بدون اینکه درباره محور‌های اعتراضات یادشده قضاوتی داشته باشیم، بر این نکته تأکید می‌کنیم که بعضی از نهادهائی که نامشان در فهرست آمده اصولاً وجودشان ضرورتی ندارد، بعضی دیگر از آنها خاصیتی ندارند، تعدادی نیز به میزان بودجه‌ای که برای آنها پیشنهاد شده اثربخشی ندارند و در مورد حرم امام خمینی نیز همانطور که در سال‌های گذشته بار‌ها تذکر دادیم اصولاً اینهمه توسعه و خرج‌تراشی خلاف مشی خود امام است. باقی می‌ماند بودجه‌ای که برای حوزه‌های علمیه پیشنهاد شده که اشکال اساسی آن مربوط به استقلال روحانیت است.
در سال‌های گذشته هنگامی که به تخصیص بودجه دولتی برای حوزه‌های علمیه و نهاد‌های مرتبط با آنها انتقاد می‌کردیم، بعضی از طلاب و علما در قالب گلایه به ما می‌گفتند مگر از وضع شدیداً فلاکت‌بار طلاب و روحانیین از نظر معیشت خبر ندارید که به بودجه مربوط به حوزه‌های علمیه اعتراض می‌کنید؟
جواب این بود و اکنون نیز اینست که می‌دانیم بسیاری از طلاب و فضلای حوزه‌های علمیه و حتی علمای شهرستان‌ها با فقر و ناداری دست و پنجه نرم می‌کنند و تعداد زیادی از آنها بخش قابل توجهی از وقت خود را به کار‌های خدماتی از قبیل پیک موتوری، مسافرکشی و تمیز کردن خانه‌ها و شرکت‌ها مشغولند تا بتوانند از عهده حداقل هزینه زندگی برآیند. با اینحال به دلایل متعدد معتقدیم روحانیت نباید از بودجه دولتی ارتزاق کند.
ممکن است افرادی به دلایل خاصی که دارند، اعتقادی به آنچه ما به عنوان دلایل متقن برای ضرورت اجتناب روحانیت از پذیرش بودجه دولتی مطرح می‌کنیم نداشته باشند. این، حق طبیعی آنهاست که اینگونه فکر کنند و از تخصیص بودجه دولتی به حوزه‌های علمیه دفاع نمایند. می‌بینیم که در عمل نیز تفکر آنها بر کشور حاکم است و متولیان امور به آنچه دیگران با نیت خیرخواهی و مصلحت‌اندیشی برای روحانیت می‌گویند اعتنائی نمی‌کنند و ترتیب اثر نمی‌دهند.
مهم‌ترین دلیل برای این تفکر که حوزه‌های علمیه و دستگاه‌های مرتبط نباید از بودجه دولتی ارتزاق کنند اینست که وابسته شدنشان به بودجه دولتی آنها را به دولت و حکومت وابسته می‌کند و استقلال را که سرمایه اصلی روحانیت است از آن سلب می‌نماید.
هیچکس نمی‌تواند ادعا کند که روحانیت می‌تواند به بودجه دولتی وابسته باشد و در عین حال استقلال خود را هم حفظ کند. علت اینکه امام خمینی هرگز اجازه استفاده حوزه‌های علمیه از هیچ بودجه‌ای غیر از آنچه مردم با طیب خاطر به آنها می‌دهند را ندادند، همین بود که آن را با استقلال روحانیت در تضاد می‌دانستند.
تجربه چند دهه اخیر نیز بر صحت نظر امام خمینی مهر تأیید گذاشته است. مراجع صاحب‌نام و ذی‌نفوذی مانند مرحوم آیت‌الله فاضل لنکرانی و آیت‌الله صافی گلپایگانی نیز بر همین عقیده بودند و همین مسیر را ادامه دادند.
نکته دیگری که باید مورد توجه روحانیت قرار گیرد اینست که تنگنا‌های معیشتی در حال حاضر به آنها اختصاص ندارد. این، گرفتاری بزرگی است که ده‌ها میلیون نفر از مردم کشورمان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. افتخار روحانیت در طول تاریخ این بود که مانند ضعیف‌ترین اقشار جامعه زندگی می‌کرد و به همین دلیل، خودش محبوب و کلامش نافذ بود.
حالا هم باید مانند مردم عادی زندگی کند تا مردم پذیرایش باشند. مردم وقتی استقلال روحانیت را ببینند و احساس کنند که حامی آنها و زبان گویای آنهاست، حاضرند هرچه دارند را با روحانیت تقسیم کنند تا این نهاد باقی بماند و بتواند در مقاطع حساس در برابر ظلم و ناروا بایستد.
خوبست این را هم به عنوان نکته پایانی بگوئیم که بودجه‌های دریافتی حوزه‌ها بیش از آنکه صرف طلاب نیازمند شود به پشت‌میزنشینانی می‌رسد که حوزه‌های علمیه بدون آن میز‌ها هم می‌توانند ادامه حیات بدهند و چه بسا حیات بهتر. با توجه به این واقعیت‌ها آیا بهتر نیست روحانیت خودش پیش‌قدم شود و از گرفتن بودجه دولتی خودداری کند؟
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است